-
1 acuō
acuō uī, ūtus, ere [2 AC-], to sharpen, whet, point, make sharp: stridor serrae, cum acuitur: ferrum in me, V.: sagittas cote cruentā, H. — Fig., of the tongue, to sharpen, exercise, practise: linguam causis, H. — Of the intellect, to sharpen, quicken, arouse, discipline, improve: multa quae acuant mentem: illos sat aetas acuet, will make them keen, T.—To stimulate, spur on, stir, arouse, incite, encourage, kindle: illum: ad crudelitatem te: alqm verbis, V.—To increase, embitter, strengthen, exasperate: iram hosti, L.: stridoribus iras, V.* * *acuere, acui, acutus V TRANSwhet, sharpen, cut to a point; spur on, provoke, incite; come to a head (PASS) -
2 acuo
ăcŭo, ui, ūtum, 3, v. a. ( part. fut. acuturus, not used) [cf. 2. acer], to make sharp or pointed, to sharpen, whet.I.Lit.:II.ne stridorem quidem serrae audiunt, cum acuitur,
Cic. Tusc. 1, 40; so,ferrum,
Verg. A. 8, 386; Hor. C. 1, 2, 21:enses,
Ov. M. 15, 776:gladium,
Vulg. Deut. 32, 41:sagittas,
id. Jer. 51, 11.— Poet.:fulmen,
Lucr. 6, 278:dentes,
Hor. C. 3, 20, 10; cf. Tib. 4, 3, 3.—Trop.A.First, of the tongue, qs. to whet, i. e. to sharpen, exercise, improve:B.acuere linguam exercitatione dicendi,
Cic. Brut. 97:linguam causis,
Hor. Ep. 1, 3, 23; so Vulg. Psa. 139, 4; so in gen.: se, to exercise one's self, to make one's self ready:acueram me ad exagitandam hanc ejus legationem,
Cic. Att. 2, 7: mentem, ingenium, prudentiam, etc.; to sharpen:multa, quae acuant mentem, multa quae obtundant,
Cic. Tusc. 1, 33; so id. Brut. 33; id. Phil. 2, 17; id. de Or. 1, 20.—Acuere aliquem (with or without ad aliquid), to spur on, incite, stir up, arouse:C.ad crudelitatem,
Cic. Lig. 4; id. Fam. 15, 21:illos sat aetas acuet,
Ter. Ad. 5, 3, 49; Cic. Rosc. Am. 33, 110:ita duae res, quae languorem afferunt ceteris, illum acuebant, otium et solitudo,
id. Off. 3, 1; Liv. 28, 19:curis acuens mortalia corda,
Verg. G. 1, 123:auditisque lupos acuunt balatibus agni,
id. ib. 4, 435:quam Juno his acuit verbis,
id. A. 7, 330.—Aliquid, to rouse up, kindle, excite (mostly poet.):D.saevus in armis Aeneas acuit Martem et se suscitat irā,
Verg. A. 12, 108:iram,
Vulg. Sap. 5, 21:studia,
Val. Max. 2, 2, no. 3.—In gramm.: acuere syllabam, to give an acute accent to (opp. gravem ponere), Quint. 1, 5, 22; cf. Prisc. Op. Min. 159 Lind.: accentus acutus ideo inventus est, quod acuat sive elevet syllabam.—Hence, ăcūtus, a, um, P.a., sharpened, made pointed; hence,A.Lit., sharp, pointed ( acer denotes natural sharpness, etc.: acutus, that produced by exertion, skill, etc.: sermo acer, impassioned, passionate; sermo acutus, pointed, acute discourse):2.vide ut sit acutus culter probe,
Plaut. Mil. 5, 4:ferrum,
Hor. A. P. 304:cuspis,
Verg. A. 5, 208:gladius,
Vulg. Psa. 56, 5:carex,
Verg. G. 3, 231; elementa, i. e. pointed, jagged atoms (opp. to perplexa, connected), Lucr. 2, 463:nasus,
Plaut. Cap. 3, 4, 114:oculi,
of a pointed shape, id. Ps. 4, 7, 121:aures,
pointed, Hor. C. 2, 19, 4:saxa,
id. ib. 3, 27, 61; so Verg. A. 1, 45.—Transf.a.Of the senses themselves, sharp, keen:b.oculos acrīs atque cicutos,
Cic. Planc. 66:nares,
Hor. S. 1, 3, 29; Cels. 2, 6.—Of objects affecting the senses, sharp, acute; of the voice, soprano or treble: inde loci lituus sonitus effudit acutos, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 ed. Vahl.):c.hinnitu,
Verg. G. 3, 94:voces,
id. Cir. 107; Ov. M. 3, 224:stridore,
Hor. C. 1, 34, 15:vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,
from the highest treble to the lowest base, Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. ib. 3, 57, 216; Somn. Scip. 5; Rep. 6, 18.—In gen., of things affecting the body, of either heat or cold from their similar effects, keen, sharp, violent, severe:B.sol,
Hor. Ep. 1, 10, 17:radii solis,
Ov. H. 4, 159:gelu,
Hor. C. 1, 9, 4; cf. Lucr. 1, 495; Verg. G. 1, 93; so,febris,
Cels. 2, 4:morbus,
id. 3 (opp. longus), rapid.— Subst. with gen.:acuta belli,
violent, severe misfortunes of war, Hor. C. 4, 4, 76 (= graves belli molestias).—Fig.1.Of intellectual qualities, acute, clear-sighted, intelligent, sagacious (very freq.):2.Antisthenes homo acutus magis quam eruditus,
Cic. Att. 12, 37; so id. de Or. 1, 51; id. N. D. 1, 16; Nep. Dion. 8, 1:homo ingenio prudentiāque acutissimus,
Cic. de Or. 1, 39:acutae sententiae,
id. Opt. Gen. Or. 2, 5:motus animorum ad excogitandum acuti,
id. Or. 1, 113:studia,
id. Gen. 50:conclusiones,
Quint. 2, 20, 5.—In gramm.: accentus acutus, the acute accent (opp. gravis), Prisc. p. 159, ed. Lindem.— Comp. Plin. 13, 1, 2.— Adv.: ăcūte, sharply, keenly, acutely:. cernere, Lucr. 4, 804; ib. 811:conlecta,
Cic. Deiot. 33:excogitat,
id. Verr. 4, 147:respondeo,
id. Cael. 17:scribo,
id. Verr. 3, 20; so, ăcūtum:cernis,
Hor. S. 1, 3, 26:resonarent,
ib. 8, 41: and, ăcūta: canis ululat, Enn. ap. Fest. p. 9 Müll. (Ann. 346 Vahl.).— Comp., Cic. Inv. 2, 16.— Sup., Cic. Off. 1, 44; id. Verr. 3, 20. -
3 acuta
ăcŭo, ui, ūtum, 3, v. a. ( part. fut. acuturus, not used) [cf. 2. acer], to make sharp or pointed, to sharpen, whet.I.Lit.:II.ne stridorem quidem serrae audiunt, cum acuitur,
Cic. Tusc. 1, 40; so,ferrum,
Verg. A. 8, 386; Hor. C. 1, 2, 21:enses,
Ov. M. 15, 776:gladium,
Vulg. Deut. 32, 41:sagittas,
id. Jer. 51, 11.— Poet.:fulmen,
Lucr. 6, 278:dentes,
Hor. C. 3, 20, 10; cf. Tib. 4, 3, 3.—Trop.A.First, of the tongue, qs. to whet, i. e. to sharpen, exercise, improve:B.acuere linguam exercitatione dicendi,
Cic. Brut. 97:linguam causis,
Hor. Ep. 1, 3, 23; so Vulg. Psa. 139, 4; so in gen.: se, to exercise one's self, to make one's self ready:acueram me ad exagitandam hanc ejus legationem,
Cic. Att. 2, 7: mentem, ingenium, prudentiam, etc.; to sharpen:multa, quae acuant mentem, multa quae obtundant,
Cic. Tusc. 1, 33; so id. Brut. 33; id. Phil. 2, 17; id. de Or. 1, 20.—Acuere aliquem (with or without ad aliquid), to spur on, incite, stir up, arouse:C.ad crudelitatem,
Cic. Lig. 4; id. Fam. 15, 21:illos sat aetas acuet,
Ter. Ad. 5, 3, 49; Cic. Rosc. Am. 33, 110:ita duae res, quae languorem afferunt ceteris, illum acuebant, otium et solitudo,
id. Off. 3, 1; Liv. 28, 19:curis acuens mortalia corda,
Verg. G. 1, 123:auditisque lupos acuunt balatibus agni,
id. ib. 4, 435:quam Juno his acuit verbis,
id. A. 7, 330.—Aliquid, to rouse up, kindle, excite (mostly poet.):D.saevus in armis Aeneas acuit Martem et se suscitat irā,
Verg. A. 12, 108:iram,
Vulg. Sap. 5, 21:studia,
Val. Max. 2, 2, no. 3.—In gramm.: acuere syllabam, to give an acute accent to (opp. gravem ponere), Quint. 1, 5, 22; cf. Prisc. Op. Min. 159 Lind.: accentus acutus ideo inventus est, quod acuat sive elevet syllabam.—Hence, ăcūtus, a, um, P.a., sharpened, made pointed; hence,A.Lit., sharp, pointed ( acer denotes natural sharpness, etc.: acutus, that produced by exertion, skill, etc.: sermo acer, impassioned, passionate; sermo acutus, pointed, acute discourse):2.vide ut sit acutus culter probe,
Plaut. Mil. 5, 4:ferrum,
Hor. A. P. 304:cuspis,
Verg. A. 5, 208:gladius,
Vulg. Psa. 56, 5:carex,
Verg. G. 3, 231; elementa, i. e. pointed, jagged atoms (opp. to perplexa, connected), Lucr. 2, 463:nasus,
Plaut. Cap. 3, 4, 114:oculi,
of a pointed shape, id. Ps. 4, 7, 121:aures,
pointed, Hor. C. 2, 19, 4:saxa,
id. ib. 3, 27, 61; so Verg. A. 1, 45.—Transf.a.Of the senses themselves, sharp, keen:b.oculos acrīs atque cicutos,
Cic. Planc. 66:nares,
Hor. S. 1, 3, 29; Cels. 2, 6.—Of objects affecting the senses, sharp, acute; of the voice, soprano or treble: inde loci lituus sonitus effudit acutos, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 ed. Vahl.):c.hinnitu,
Verg. G. 3, 94:voces,
id. Cir. 107; Ov. M. 3, 224:stridore,
Hor. C. 1, 34, 15:vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,
from the highest treble to the lowest base, Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. ib. 3, 57, 216; Somn. Scip. 5; Rep. 6, 18.—In gen., of things affecting the body, of either heat or cold from their similar effects, keen, sharp, violent, severe:B.sol,
Hor. Ep. 1, 10, 17:radii solis,
Ov. H. 4, 159:gelu,
Hor. C. 1, 9, 4; cf. Lucr. 1, 495; Verg. G. 1, 93; so,febris,
Cels. 2, 4:morbus,
id. 3 (opp. longus), rapid.— Subst. with gen.:acuta belli,
violent, severe misfortunes of war, Hor. C. 4, 4, 76 (= graves belli molestias).—Fig.1.Of intellectual qualities, acute, clear-sighted, intelligent, sagacious (very freq.):2.Antisthenes homo acutus magis quam eruditus,
Cic. Att. 12, 37; so id. de Or. 1, 51; id. N. D. 1, 16; Nep. Dion. 8, 1:homo ingenio prudentiāque acutissimus,
Cic. de Or. 1, 39:acutae sententiae,
id. Opt. Gen. Or. 2, 5:motus animorum ad excogitandum acuti,
id. Or. 1, 113:studia,
id. Gen. 50:conclusiones,
Quint. 2, 20, 5.—In gramm.: accentus acutus, the acute accent (opp. gravis), Prisc. p. 159, ed. Lindem.— Comp. Plin. 13, 1, 2.— Adv.: ăcūte, sharply, keenly, acutely:. cernere, Lucr. 4, 804; ib. 811:conlecta,
Cic. Deiot. 33:excogitat,
id. Verr. 4, 147:respondeo,
id. Cael. 17:scribo,
id. Verr. 3, 20; so, ăcūtum:cernis,
Hor. S. 1, 3, 26:resonarent,
ib. 8, 41: and, ăcūta: canis ululat, Enn. ap. Fest. p. 9 Müll. (Ann. 346 Vahl.).— Comp., Cic. Inv. 2, 16.— Sup., Cic. Off. 1, 44; id. Verr. 3, 20. -
4 cacūminō
cacūminō —, —, āre [cacumen], to make pointed, sharpen: summas aurīs, O.* * *cacuminare, cacuminavi, cacuminatus Vmake pointed or tapered; sharpen -
5 ex-acuō
ex-acuō uī, ūtus, ere, to sharpen, make pointed: vallos, V.: spicula, V. — Fig., to sharpen, make keen, stimulate, excite, inflame: mucronem in nos: ingeni aciem ad bona diligenda: plurimos irā, N.: animos in bella, H.: exacuet sapor palatum, O. -
6 īnspīcō
īnspīcō —, —, ere [spica], to cut in the form of an ear of corn, sharpen: ferro faces, V.* * *inspicare, inspicavi, inspicatus V TRANS -
7 exacuo
I.Lit.:B.ferramenta cote,
Plin. 28, 4, 12, § 47; 34, 14, 41, § 146:ridicas,
Col. 11, 2, 12:vallos furcasque bicornes,
Verg. G. 1, 264:spicula,
id. ib. 4, 74:dentes,
id. ib. 3, 255:metas in angustissimas vertices,
Col. 2, 18, 2:cornua in leve fastigium,
Plin. 11, 37, 45, § 124 et saep.—Transf., of taste:II.aceto exacuendo,
for making pungent, Plin. 19, 5, 30, § 93;of the sight: aciem oculorum,
id. 24, 11, 59, § 99; cf.visum,
id. 29, 6, 38, § 132.—Trop.A.In gen.:B.nisi mucronem aliquem tribunitium exacuisset in nos,
Cic. Leg. 3, 9, 21:(cum animus) exacuerit illam ut oculorum sic ingenii aciem ad bona diligenda,
id. ib. 1, 23, 60; cf.animum,
Plin. 20, 13, 50, § 127: morbos, i. e. to aggravate, Col. poët. 10, 392.—In partic., to sharpen or quicken mentally, to incite, encourage, stimulate, inflame:velim cohortere et exacuas Cluatium,
Cic. Att. 12, 36 fin.:aliquem (opp. deterrere),
id. de Or. 1, 29:aliquem irā,
Nep. Phoc. 4:se ad amorem immortalitatis,
Plin. Ep. 3, 7 fin.:animos in bella,
Hor. A P. 403:mentem varia ad conamina,
Sil. 7, 142.— Poet.:palatum (sapor),
Ov. Pont. 1, 10, 13. -
8 praeacuo
prae-ăcŭo, ūtum, 3, v. a., to sharpen before or at one end, to sharpen to a point:I.surculum praeacuito... eum primorem praeacuito,
Cato, R. R. 40, 2 and 3.—Hence, praeăcūtus, a, um.Part.—II.P. a., sharpened before or at the end, sharpened, pointed:surculus aridus praeacutus,
Cato, R. R. 40, 3:cacumina,
Caes. B. G. 7, 73, 2:sudes,
Sall. C. 56, 3:tigna paulum ab imo praeacuta,
Caes. B. G. 4, 17:cuspis,
Ov. M. 7, 131:bipennis,
Plin. 8, 8, 8, § 26:scopuli,
id. 9, 10, 12, § 38.—Hence, praeăcūtē, adv., very acutely, App. Mag. p. 296, 26. -
9 praeacute
prae-ăcŭo, ūtum, 3, v. a., to sharpen before or at one end, to sharpen to a point:I.surculum praeacuito... eum primorem praeacuito,
Cato, R. R. 40, 2 and 3.—Hence, praeăcūtus, a, um.Part.—II.P. a., sharpened before or at the end, sharpened, pointed:surculus aridus praeacutus,
Cato, R. R. 40, 3:cacumina,
Caes. B. G. 7, 73, 2:sudes,
Sall. C. 56, 3:tigna paulum ab imo praeacuta,
Caes. B. G. 4, 17:cuspis,
Ov. M. 7, 131:bipennis,
Plin. 8, 8, 8, § 26:scopuli,
id. 9, 10, 12, § 38.—Hence, praeăcūtē, adv., very acutely, App. Mag. p. 296, 26. -
10 praeacutus
prae-ăcŭo, ūtum, 3, v. a., to sharpen before or at one end, to sharpen to a point:I.surculum praeacuito... eum primorem praeacuito,
Cato, R. R. 40, 2 and 3.—Hence, praeăcūtus, a, um.Part.—II.P. a., sharpened before or at the end, sharpened, pointed:surculus aridus praeacutus,
Cato, R. R. 40, 3:cacumina,
Caes. B. G. 7, 73, 2:sudes,
Sall. C. 56, 3:tigna paulum ab imo praeacuta,
Caes. B. G. 4, 17:cuspis,
Ov. M. 7, 131:bipennis,
Plin. 8, 8, 8, § 26:scopuli,
id. 9, 10, 12, § 38.—Hence, praeăcūtē, adv., very acutely, App. Mag. p. 296, 26. -
11 subigo
sŭbĭgo, ēgi, actum, 3 (sūbĭgĭt, scanned with u long, Cic. poët. Div. 1, 47, 106), v. a. [sub-ago], to bring under, get under; bring or get up, or up to any place.I.Lit. (mostly poet.):B.sues antequam aestus incipiat, subigunt in umbrosum locum,
Varr. R. R. 2, 4, 6:qui adverso flumine lembum Remigiis subigit,
i. e. rows up stream, Verg. G. 1, 202:naves ad castellum,
Liv. 26, 7:classem ad moenia,
Sil. 15, 218:saxum contra ardua montis,
id. 13, 610:frondosum apicem ad sidera,
id. 17, 641 et saep.:celsos sonipedes ocius subigit jugo,
brings under the yoke, Sen. Hippol. 1002.—In mal. part.:ancillam,
i. e. to lie with, Aus. Epigr. 142; cf. Suet. Caes. 49.—In gen., to turn up from beneath, to break up, dig up, plough, cultivate; to work, knead; to rub down, sharpen, whet; to tame, break (class.;II.syn. domo): terram ferro,
Cic. Leg. 2, 18, 45 fin.:locum subigere oportet bene: ubi erit subactus, areas facito,
to turn over and over, turn up, Cato, R. R. 161, 1: segetes aratris, Cic. Fragm. ap. Non. 401, 9:agrum bipalio,
Col. 3, 5, 3:glebas,
Cic. Agr. 2, 31, 84:vomere terram,
Ov. M. 11, 31:arva,
Verg. G. 1, 125.— Poet.:ratem conto,
to work, move, Verg. A. 6, 302:pontum remis,
i. e. to plough, furrow, Val. Fl. 1, 471:farinam in mortarium indito, aquae paulatim addito subigitoque pulchre: ubi bene subegeris, defingito,
knead it thoroughly, Cato, R. R. 74; so,corium pilis,
id. ib. 18, 7: harenam argillae usque ad lentorem, id. ap. Plin. 17, 14, 24, § 111:panem,
Plin. 18, 11, 27, § 105:aliquid oleo,
id. 32, 10, 44, § 126:digitis opus,
Ov. M. 6, 20:subigunt in cote secures,
i. e. sharpen, Verg. A. 7, 627:pressa manu (pecudum) terga,
to rub down, Col. 6, 30, 1:(beluam) facilem ad subigendum frenat,
easy to be tamed, Cic. Rep. 2, 40, 67; cf.vitulos,
Col. 6, 2, 1:ubera,
Vulg. Ezech. 23, 3.—Trop.A.To put down, overcome, conquer, subjugate, subject, subdue, etc. (freq. in prose and poetry):2.plerique omnes subiguntur sub suum judicium,
Naev. Bell. Pan. Fr. Inc. 7 (p. 18 Vahl.):Persas, Paphlagonas... subegit solus,
Plaut. Curc. 3, 78: tertiam partem orbis terrarum, Cic. [p. 1777] Rosc. Am. 36, 103:quos armis subegimus,
id. Balb. 10, 25:Gallia devicta et subacta,
Hirt. B. G. 8, 46:urbes atque nationes,
Sall. C. 2, 2:totam inter Alpes fretumque Italiam armis,
Flor. 1, 26, 9:Africam,
Val. Max. 6, 9, 14; Just. 30, 3, 9:poëtae consuetudine subigere aures populi debent,
Varr. L. L. 9, 11, 130:nos in deditionem,
Curt. 7, 7, 38:vitulos,
to break in, Col. 6, 2:bos subactus,
id. 6, 3.— Plur. subst.:victi ac subacti,
Cic. Font. 16, 36.— Absol.: mors amici subigit, Att. ap. Non. 2, 22.—In mal. part. (cf. signif. I.): Gallias Caesar subegit, Nicomedes Caesarem, Poët. ap. Suet. Caes. 49.—To bring, incite, impel; to force, compel, constrain to any thing; constr. with ut, ad, or in aliquid; rarely with inf.:B.subegi, fenore argentum ab danistā ut sumeret,
Plaut. Most. 3, 3, 14:tu me numquam subiges, redditum ut reddam tibi,
id. Curc. 4, 3, 8:subigor, ut, etc.,
id. Trin. 4, 2, 6; cf.:nec subigi queantur, ut, etc.,
id. Pers. 2, 2, 12:ut ederet socios, subigi non potuit,
Tac. A. 2, 40:egestate stipendii ad deditionem subigi,
id. H. 3, 8:ad deditionem Volscos,
Liv. 6, 2:hostes ad deditionem,
id. 9, 41; 9, 1:urbes metu subactae in dicionem,
id. 28, 43:hostes fame in deditionem,
Curt. 7, 7, 18:vis subegit verum fateri,
Plaut. Truc. 4, 3, 9:Tarquiniensem metu subegerat frumentum exercitui praebere,
Liv. 9, 41:subegit socios ignotae linquere terrae,
Verg. A. 5, 794:ambitio multos mortalis falsos fieri subegit,
Sall. C. 10, 5:injuria te subegit decernere, etc.,
id. ib. 51, 18; cf. Tac. A. 1, 39:insidiis subactus,
Verg. A. 12, 494.—(Acc. to I. B.) To cultivate, of the mind; to train, discipline (very rare):subacto mihi ingenio opus est, ut agro non semel arato sed novato et iterato, etc.,
Cic. de Or. 2, 30, 131:subacti atque durati bellis,
Liv. 42, 52. -
12 asperō
asperō āvī, ātus, āre [asper], to make rough: aquilonibus undas, V.: sagittas ossibus, point, Ta.: pugionem saxo, to whet, Ta.—Fig., to excite, exasperate: hunc in saevitiam, Ta.: iram, Ta.* * *asperare, asperavi, asperatus V TRANSroughen; sharpen, point, tip; enrage, make fierce/violent; grate on; aggravate -
13 per-vellō
per-vellō vellī, —, ere, to pull, twitch: aurem, Ph.—To excite, sharpen: stomachum, H.—Fig., to twitch, pinch, hurt: fortuna pervellere te forsitan potuerit.—To revile, disparage: ius civile. -
14 subigō
subigō ēgī, āctus, ere [sub+ago], to drive up, bring up: adverso flumine lembum Remigiis, i. e. drive up stream, V.: navīs subigi ad castellum iussit, L.— To turn up from beneath, break up, dig up, plough, cultivate, work, knead, rub down, sharpen, whet, tame, break: terram ferro: glaebas: arva. V.: digitis opus, O.: in cote securīs, V.: (belua) facilis ad subigendum, easy to be tamed.—Fig., to put down, overcome, conquer, subjugate, subject, subdue, reduce: partem orbis terrarum: urbīs atque nationes, S.: insidiis subactus, V.— To bring, incite, impel, force, compel, constrain, reduce: subigi nos ad necessitatem dedendi res, L.: hostīs ad deditionem, L.: Tarquiniensem metu subegerat frumentum exercitui praebere, L.: subegit (filium) socios ignotae linquere terrae (i. e. in terrā), V.: ambitio multos mortalīs falsos fieri subegit, S.: (eos), ut relinquant patriam, L.—Of the mind, to cultivate, train, discipline: subacto mihi ingenio opus est: subacti atque durati bellis, L.* * *subigere, subegi, subactus Vconquer, subjugate; compel -
15 terō
terō trīvī (trīstī for trīvistī, Ct.), trītus, ere [1 TER-], to rub, rub away, wear away, bruise, grind, bray triturate: lacrimulam oculos terendo exprimere, T.: unguibus herbas, O.: calamo labellum, i. e. to blow upon the flute, V.: calcem calce, tread upon, V.—Of grain, to rub off, tread out, thresh: Milia frumenti tua triverit area centum, H.: teret area culmos, V.: Ut patriā careo, bis frugibus area trita est, i. e. during two harvests, O.— To rub smooth, burnish, polish, sharpen: mordaci pumice crura, O.: radios rotis, smoothed, turned, V.: catillum manibus, H.— To lessen by rubbing, rub away, wear away by use, wear out: silices, O.: ferrum, to dull, O.: trita vestis, H.—Of a place, to wear, tread often, visit, frequent: iter, V.: Appiam mannis, H.: viam, O.—Fig., of time, to wear away, use up, pass, spend, waste, kill: in convivio tempus, L.: teretur interea tempus: teritur bellis civilibus aetas, H.: Omne aevum ferro, V.: otium conviviis comissationibusque inter se, L.— To exert greatly, exhaust, wear out: in opere longinquo sese, L.: in armis plebem, L.—Of words, to wear by use, render common, make trite: verbum sermone: quae (nomina) consuetudo diurna trivit.* * *terere, trivi, tritus Vrub, wear away, wear out; tread -
16 acumino
acuminare, acuminavi, acuminatus V TRANSsharpen, make pointed, cut to a point -
17 acumino
ăcūmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to make pointed, to sharpen, in verb finit.:contextum spinae acuminavit in caudam,
Lact. Opif. 7, 7.— Part. perf.:telum culicis,
Plin. 11, 2, 1:cornu lunae,
id. 18, 35, 79:corpus,
id. 11, 24, 28. -
18 aspero
aspĕro ( aspro, Sid. Ep. 4, 8; id. Carm. 2, 418), āvi, ātum, 1, v. a. [asper], to make rough, uneven.I.A.. Lit. (very freq. in the poets and Tac., but not found in Cic.):B.asserculi asperantur, ne sint advolantibus lubrici,
Col. 8, 3, 6:tum enim (apes) propter laborem asperantur ac macescunt,
become rough, Varr. R. R. 3, 16, 20:cum torpent apes, nec caloribus asperantur,
Pall. 7, 7, 2:(vinum myrtites) limum dysentericae passionis medicabiliter asperare, i. e. excrementa solidiora reddere,
id. 3, 31, 2:Et glacialis hiemps aquilonibus asperat undas,
throws into commotion, Verg. A. 3, 285; so Luc. 8, 195; Val. Fl. 2, 435: Minervae pectus asperare hydris, Prud. peri steph. 14, 275.—Transf., to furnish with a rough, wounding exterior (cf. 1. asper, I.):II.sagittas inopiā ferri ossibus asperant,
to point, Tac. G. 46.—Hence, also, to whet, to sharpen:pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit,
Tac. A. 15, 54:abruptaque saxa asperat,
Luc. 6, 801 (cf. id. 7, 139: nisi cautibus asper Exarsit mucro, and exaspero).—Trop., to make fierce, to rouse up, excite, exasperate:indomitos praeceps discordia fratres asperat,
Stat. Th. 1, 137:hunc quoque asperavere carmina in saevitiam,
Tac. A. 1, 72 fin.; 3, 12:ubi asperatum Vitellium satis patuit iis, qui etc.,
id. H. 3, 38:ne lenire neve asperare crimina videretur,
to make more severe, to aggravate, heighten, id. A. 2, 29:iram victoris,
id. H. 2, 48. -
19 aspro
aspĕro ( aspro, Sid. Ep. 4, 8; id. Carm. 2, 418), āvi, ātum, 1, v. a. [asper], to make rough, uneven.I.A.. Lit. (very freq. in the poets and Tac., but not found in Cic.):B.asserculi asperantur, ne sint advolantibus lubrici,
Col. 8, 3, 6:tum enim (apes) propter laborem asperantur ac macescunt,
become rough, Varr. R. R. 3, 16, 20:cum torpent apes, nec caloribus asperantur,
Pall. 7, 7, 2:(vinum myrtites) limum dysentericae passionis medicabiliter asperare, i. e. excrementa solidiora reddere,
id. 3, 31, 2:Et glacialis hiemps aquilonibus asperat undas,
throws into commotion, Verg. A. 3, 285; so Luc. 8, 195; Val. Fl. 2, 435: Minervae pectus asperare hydris, Prud. peri steph. 14, 275.—Transf., to furnish with a rough, wounding exterior (cf. 1. asper, I.):II.sagittas inopiā ferri ossibus asperant,
to point, Tac. G. 46.—Hence, also, to whet, to sharpen:pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit,
Tac. A. 15, 54:abruptaque saxa asperat,
Luc. 6, 801 (cf. id. 7, 139: nisi cautibus asper Exarsit mucro, and exaspero).—Trop., to make fierce, to rouse up, excite, exasperate:indomitos praeceps discordia fratres asperat,
Stat. Th. 1, 137:hunc quoque asperavere carmina in saevitiam,
Tac. A. 1, 72 fin.; 3, 12:ubi asperatum Vitellium satis patuit iis, qui etc.,
id. H. 3, 38:ne lenire neve asperare crimina videretur,
to make more severe, to aggravate, heighten, id. A. 2, 29:iram victoris,
id. H. 2, 48. -
20 catus
1.cătus, a, um, adj. [root ka-; Sanscr. ça-, to whet, sharpen; cf. cos, cautes, cuneus; Sabine, = acutus, acc. to Varr. L. L. 7, § 46, p. 90 Bip.].* I.Sharp to the hearing, clear-sounding, shrill (cf. acutus, 2.): jam cata signa fere sonitum dare voce parabant, Enn. ap. Varr. l. l. (Ann. 447 Vahl.). —II.Transf. to intellectual objects, in a good and bad sense.A.In a good sense, clear-sighted, intelligent, sagacious, wise, opp. stultus (in prose probably never naturalized; hence Cic., in prose, adds ut ita dicam; v. the foll.): catus Aelius Sextus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 9, 18 (Ann. v. 335 Vahl.); Plaut. Most. 1, 3, 29; id. Ps. 2, 3, 15; Ter. And. 5, 2, 14 Don. and Ruhnk.; Hor. C. 1, 10, 3:B.prudens et, ut ita dicam, catus,
Cic. Leg. 1, 16, 45.—Constr. with inf.:jaculari,
Hor. C. 3, 12, 10.—With gen.:legum,
Aus. Mos. 400.—Of abstract things:dicta,
Enn. Ann. 519 Vahl.:consilium,
Plaut. Ep. 2, 2, 75.—In a bad sense, sly, crafty, cunning, artful ( = callidus, astutus):2.cata est et callida,
Plaut. Pers. 4, 4, 71; so id. Poen. 5, 2, 147; id. Most. 5, 2, 21; id. Trin. 3, 2, 51; Hor. Ep. 2, 2, 39.— Adv.: cătē, conform. to II. A.:sapienter, docte et cordate et cate,
Plaut. Poen. 1, 1, 3; id. Men. 2, 3, 61; Cic. Arat. 304.— Comp. and sup. not in use in the adj. or in the adv.cătus, i, m., a male cat (post-class.), Pall. Mart. 9, 4; scanned, cātus, Poët. ap. Anth. Lat. 5, p. 162, 3 al.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Sharpen — Sharp en, v. t. [imp. & p. p. {Sarpened}; p. pr. & vb. n. {Sharpening}.] [See {Sharp}, a.] To make sharp. Specifically: (a) To give a keen edge or fine point to; to make sharper; as, to sharpen an ax, or the teeth of a saw. (b) To render more… … The Collaborative International Dictionary of English
sharpen up — [phrasal verb] : to become better, smarter, more skillful, etc. You d better sharpen up if you want to keep your job. • • • Main Entry: ↑sharpen … Useful english dictionary
Sharpen Your Teeth — Studio album by Ugly Casanova Released May 21, 2002 … Wikipedia
Sharpen Your Teeth — Álbum de Ugly Casanova Publicación 21 de mayo de 2002 Grabación 2001 Género(s) Rock Alternativo Indie Rock … Wikipedia Español
Sharpen — Sharp en, v. i. To grow or become sharp. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
sharpen — index enhance, intensify Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
sharpen — 1520s, from SHARP (Cf. sharp) + EN (Cf. en) (1). Related: Sharpened; sharpening … Etymology dictionary
sharpen your pencil — (USA) If someone says this when negotiating, they want the other person to make a better offer, a lower price … The small dictionary of idiomes
sharpen — [v] make knifelike acuminate, dress, edge, file, grind, hone, make acute, make sharp, put an edge on, put a point on, sharp, stroke, strop, taper, whet; concepts 137,250 Ant. blunt, dull … New thesaurus
sharpen — ► VERB ▪ make or become sharp. DERIVATIVES sharpener noun … English terms dictionary
sharpen — [shär′pən] vt., vi. to make or become sharp or sharper sharpener n … English World dictionary